Οι γρίπες και τα συνάχια δεν με πολυσυμπαθούν και δεν με πλησιάζουν ούτε μία φορά τον χρόνο αλλά φέτος την πάτησα λόγω καιρού, όπως πολύς κόσμος. Το σύστημα μπούκωσε και για να επανέλθει χρειάστηκε δύο βδομάδες, κατά την διάρκεια των οποίων ετέθη το γνωστό θέμα του σκόρδου: εκτός από τα μικρόβια και τα βαμπίρ, διώχνει και τους ανθρώπους. Κι όσο μαϊντανό και να φας παρέα με τις ωμές σκελίδες, όταν τρως ωμό σκόρδο, μυρίζεις σκόρδο.
Έχω δοκιμάσει πολλά και διάφορα ματζούνια που περιλαμβάνουν σκόρδο, με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας ως προς την εξόντωση των μικροβίων, κι ένα από τα συμπεράσματά μου είναι ότι αποτελεσματικότερα είναι αυτά που φυλάσσονται για καιρό και χρησιμοποιούνται προληπτικά. Ενας από τους καλύτερους συνδυασμούς είναι το σκόρδο με το μέλι και μία ενδιάφερουσα πατέντα είναι αυτή που προτείνει η Έριν Μπόιλ του Gardenista.
Παίρνουμε ένα γυάλινο βάζο με αεροστεγές καπάκι, το γεμίζουμε σκελίδες σκόρδου με φλούδα, προσθέτουμε μέλι, το κλείνουμε καλά και το αφήνουμε σε σκοτεινό και ξηρό μέρος. Σε λίγες μέρες το σκορδόμελο είναι έτοιμο και μπορεί να φαγωθεί με το κουτάλι, να προστεθεί σε ζεστά ροφήματα και να γίνει βάση για το αντιγριπικό ματζούνι της προτίμησής σας, χωρίς αρωματικές παρενέργειες.
Οσο περισσότερο μένουν τα σκόρδα στο μέλι, τόσο ισχυρότερο γίνεται το μίγμα και τα μικρόβια πρέπει να είναι πολύ απελπισμένα για να πλησιάσουν. Για τέτοιες περιπτώσεις λέω να φτιάξω κι ένα δεύτερο βάζο, στο οποίο θα προσθέσω μερικές απο τις πολύ καυτερές πιπεριές Βατοπαιδίου που ευδοκιμούν στο μποστάνι της ταράτσας.
